Rondreis Italië: eerste ervaring met Italië.

Het is alweer zaterdag vandaag. We zijn afgelopen dinsdag betrokken uit Ruoms. We reden heel soepeltjes richting Marseille, Nice, Monaco, Menton en zo via vele vele tunnels en prachtige uitzichten over de middellandse zee zo Italië in. Dat was even wennen. Vanuit het rijkste deel van Frankrijk zo het armoedige deel van Italië in. Slecht onderhouden wegen, afgebroken kassen leegstaande panden vele lege industrie terreinen, waar alles wrs al jaren er zo bij ligt. Bijna al overgenomen door de natuur. De kassen worden al jaren niet meer gebruikt en staan daar gewoon te staan, ingestort en overwoekerd. Er werden vroeger bloemen gekweekt en kruiden gekweekt. We zijn na vele campings afgereden te hebben per toeval terecht gekomen op de mooiste. Vele camping hutje mutje vol. Heel krap, als op heuvels in de stad of net erbuiten en je kon er alleen op en achteruit eraf. Dat zegt genoeg denk ik. De deur van de een staat zo dicht bij de ander dat ze wrs zo konden overstappen. Enfin net toen wij de hoop op gaven zagen we nog 1 bordje camping en na even getwijfeld zijn we er toch opgereden. Wat een schoonheid. Midden in de stad tussen de appartement, waar de kinderen tot in de nacht buiten spelen is deze camping. Een botanische tuin. Prachtige plek! Citroenbomen, peper, sinaasappel, enorme cactussen in bloei. Bomen en planten die in NL niet groter worden dan een kleine kamerplant groeien hier zoals het hoort, als volwaardige bomen en planten. Via een tunneltje konden we naar het strand en geloof me, we spraken een NL gezin dat daar al 11 jaar kwam. Op vakantie midden in de stad. Tja ieder z’n ding.
wij konden goed fietsen daar, wel op de weg maar we doen met onze VanMoofs niet onder aan het overige verkeer. Dat bestaat uit scooters die kriskras overal doorheen en tussendoor rijden, overige fietsers, wat regelmatig tot verbazende blikken leidde van het Vespa gilde. Wij doen niet onder aan de Vespa’s en fietsen met gemak iedereen voorbij op een heuvel. Heerlijk zo fietsen. Op de camping g zat een oergezellig terras, beetje Braziliaans waar we voor een appel en een ei lekker hebben gegeten. De pizza wilde we bewaren tot een specialere plek, dus werd een lekker pasta met salade en voor eerst van m’n leven een Mojito gedronken ?.
Donderdag zijn we weer rustig aan vertrokken. Plan was wat te voortvarend. Dus we zijn in Sienna gestrand. Prachtige camping, veel te laat aangekomen. Onderweg gefietst in San Gigignano nadat we bij Volterra erachter kwamen dat we daar ooit al geweest waren met Carolien en Vincent en de kids. Die hebben we dus overgeslagen, maar wat een prachtige route daarvandaan! VeelMooie plaatjes gemaakt, maar wat een hitte. Dat breekt ons wel op hoor. De bus heeft gelukkig goede airco en we zijn zo blij dat we Charlie niet mee hebben. Beestje had het niet overleefd.

Dan Sienna, op de fiets, wat een beleving! We waren al getipt over de paardenrace,

De Palio van Sienna,
De belangrijkste regel tijdens de Palio is: het is niet belangrijk hoe je wint, het is belangrijk dat je wint. Corruptie is een hieruit voorvoeiend verschijnsel. Corruptie is niet alleen aan de orde van de dag maar is bovendien toegestaan.

We hebben op Piazza del Campo een plekje kunnen bemachtigen om te eten en de fietsen mochten zelfs binnen staan! Daar hebben we onze eerste echte Italiaanse pizza gegeten. Laten we zeggen dat de ambiance het won van de smaak. We hebben een heerlijke avond gehad. Juist als het donker is is de stad geweldig. Minder heet, overal lichtjes en prachtige gebouwen. Zie de foto’s.

Na Sienna afgesproken om niet meer zo lang te rijden. Het is veel te warm en de binnenwegen duren erg lang. De wegen zijn van slechte kwaliteit. En we zouden minder vaak stoppen onderweg om de dorpjes ook te bezichtigen. Het is ook te vermoeiend, het is in al die dorpjes stampedruk, bloedje heet en geen parkeerplek te vinden.
men toch hebben we het weer niet goed gedaan. Vrijdag zijn we gaan rijden naar meer van Bracciano. Eerste dorpje was Montalcino, wereldberoemde om zijn wijn de Brunello. Lekker gestruind over de markt en leuke hoesjes gekocht. Geen wijn trouwens. Geen idee welke en vind toch leuker om zo’n prijzige fles te kopen als je geproefd heb en niet als je even snel wat wil kopen om het kopen.
hup fietsen er weer op en door naar Orvieto. Daar weer de fietsen eraf. Blijkt dat oma Joke daar ook al eens geweest is. Lijkt plaatsje van niks, maar is en prachtig en het verhaal erbij is prachtig. Leuke rondleiding met gids gedaan onder een van de kerken en mooi verhaal over de Romeinen en hun wateraanleg systeem. We gaan hier nog eens naar terug. Mooie resten van andere oudere kerken en zelfs het waterleiding systeem was te zien alsook de oude weg van de Romeinen. Mooi mooi. En aangename temperatuur daar beneden.
verser nog door dorp gefietst op zoek naar de cathedraal en toen door naar de camping.
even snelle afronding want intussen zit ik niet meer in de schaduw en is de temperatuur opgelopen tot 38 gr. We zitten lekker aan het water dus tijd om te plonsen.

Rondreis Italië: verblijf Ardèche bij Sterre.

Na de prachtige reis dwars door en over het landschap van regio Ardèche kwamen we in de middag aan in Ruoms, camping La Grand Terre bij Sterre! Wat waren we blij en wat was het heerlijk om haar weer te zien! Even lekker vasthouden en ik mocht zowaar zoenen met haar! Het was toevallig een mindere dag en Ster liep erbij alsof het hartje winter was. Dikke trui, (natuurlijk een Aim fashion trui) en een dito broek, sokken over dr pijpen heen, alsof er sneeuw in zou kunnen komen. En sloffend op dr wandelschoenen. Mensen van Roan zeiden nog dat ze haar niet eens herkende met zoveel kleding. Eerste wat we hebben gedaan na de knuffel was de spullen op de plek zetten en lekker bijgepraat. Ze heeft het ontzettend leuk, leuke meiden leuke jongens van animatie, zwembad, restaurant en receptie. Ze wonen allemaal in drie stacaravans en drie oude toercarvans. Petje af, daar zit ja dan tussen allemaal Franstaligen, maar iedereen heeft zich aangepast. Zij zijn wat Engels gaan proberen en ster leert zo wat Frans. (Nooit gehad op school). De avond lekker in Ruoms gelopen, wat een toeristische plaats zeg en wat een drukte. Ja ook een kermis, hetzij klein maar het staat er wel, meteen aan begin van de straat voor je het prachtige dorpje inloopt. Ze moeten het gewoon verbieden. Heb daar zo’n hekel aan, doet zoveel afbreuk aan het hele karakter van het dorp.

Zondag 8 augustus

Maandag 9 en dinsdag 10 augustus

Zondag 8 mijn zusje jarig! We zijn altijd 2 maanden even tweeling! Dus eerst haar gefeliciteerd en toen op de fietsen gestapt naar de quadbaan. Ster had de heel ochtend vrij en moest pas om 15 hr beginnen dus we hadden lekker de tijd. Eerst maar drie pain chocolat “gevoerd” aan ster want die heeft iig niet veel gegeten die weken, geen tijd. Fiets geleend bij Roan en hup. Wat een warmte en wat heerlijk en wat mooi om zo door de Ardèche te kunnen fietsen. Leuke dorpjes en prachtige wijnvelden. Ster heb ik de hele weg geduwd want uiteindelijk waren we toch nog min of meer de weg kwijt, ja ondanks Google Maps.
mee hoorden zondag van de animatie meiden dat er maandag musical Mama Mia was en sterre ook mee zou doen. En ze zouden het allemaal heel leuk vinden als we zouden blijven en kijken. Vooral Sterre zeiden ze. Ster had het wel benoemd maar wij hadden niet echt begrepen dat ze het echt zo graag wilde, dus, het is tenslotte vakantie, hebben we er gewoon een dagje aan vastgeplakt. Maandag moest ze de hele dag werken, miniclub, splash dance in zwembad, oefenen voor musical en in de avond weer minidisco. Om vervolgens even uurtje met ons te kunne eten op het terras en daarna de uitvoering. Door de andere meiden was een tafel gereserveerd vlakbij podium dus we hadden goed zicht. Samen met de Franse ouders van een van de meiden (heel gezellig!) hebben we onwijs gezellige avond gehad. Wat een show! En petje af voor Sterre, in een Franse musical meespelen en af en toe in het Engels inspringen. Erg leuk gedaan. En solo optreden van money money was echt zo leuk! Ik heb haar beloofd niks van filmpjes te delen dus dat doe ik ook niet. Geloof me dat het leuk was en ik zal 1 foto delen om klein beetje idee te krijgen.
man lange avond zijn we lekker gaan slapen en hebben we dinsdag ochtend van allemaal afscheid genomen. Tijdelijk want we komen aan eind van de maand terug!

Rondreis Italië via Ardèche.

Vrijdag 6/8/2021

Vetrekpunt uit Warder voor het eerst met ons tweeën. Dubbel gevoel.
net even voor middaguur vertrokken en plan was misschien Luxemburg. Geen files en het rijden ging geweldig. Onderweg lekker de homemade salade met krieltjes gegeten en lekker doorgereden. Uiteindelijk hebben we om negen uur maar camping opgezocht. We waren intussen bij Beaune! De route was Ruoms, even Sterre bezoeken die voor animatie werk de zomer op cp La Grand Terre werkt.
heerlijk flesje wijn bij de minicamping gekocht en goed geslapen. Volgende ochtend acht uur zagen we voorbij Lyon al files! Meteen besloten om niet aan te sluiten en gewoon een N-weg te nemen. Dat hebben. we geweten. Wat een prachtige route! Via de N88 le Puy-en-Valey over het massief heen dwars door de Ardèche. Onderweg in een bergdorp gestopt voor een boulangerie en een épicerie voor baguetje en kaas. Ik moest meteen denken aan m’n lieve moeder. Hoe vaak zijn wij wel niet gestopt bij de lekkerste winkeltjes en ze zei altijd, de lekkerst kazen stinken het ergste. En zo heb ik wel geleerd om alles gewoon te proeven en te proberen. Zo ook nu, gewoon willekeurig wat stukken kaas gekocht en ze smaakte heerlijk! De route was echt meer dan prachtig en ik kan iedereen aanraden om die tolweg gewoon eens lekker te laten en te genieten van het land en de reis. Ik heb zelf ook veel te lang en veel te vaak de tolweg gepakt van Anaar B en daar pas vakantie genomen. Maar dit is vele malen leuker. En die N-wegen zijn prima te rijden. Wij deden vroeger niet anders en destijds toen ik zelf ging heb ik dat natuurlijk niet gedaan! Nee want alles wat je ouders deden was bij voorbaat niet wat jij wilde. Vandaar de tolweg en vandaar nu bij vijftig plus toch maar weer de binnenweg en genieten. Elke dag want dat was de opdracht van mijn vader! Het gaat al veel te snel voorbij.

Laatste week met zusje.

Weekje zus

Zondag 29 juli aankomst in Bollendorf.

Mijn zus had met de jongens een plek aan het water voor ons afgezet! Vooraan en vlakbij haar.

Echt een topplek! Samen met de nieuwe buren hadden ze ook alvast een paadje naar het water gemaakt dus alles was super geregeld.

Op moment van schrijven rijden we naar huis.

We hebben het over ons afdrijf avontuur. Zoals eigenlijk gebruikelijk bij mijn zus relativeert ze altijd. Dus we gaan naar Echternach want Jeroen wilde wat kopen. Die ging natuurlijk niet mee het water op en Martin moest ons ophalen, de rest ging allemaal mee! Irene stelde voor om via de rivier te gaan. Is maar anderhalf tot twee uurtjes vanaf Bollendorf zegt ze. Nou gezellig en hartstikke leuk. Demi en Ed brachten er vast een auto naartoe zodat we ook vervoer terug hadden. Wij gingen even zwemmen want het was echt ontzettend warm dus de rivier optie was echt een goed idee. Maar.... zuslief had zich behoorlijk vergist in de tijd want iedereen zei dat het wel minstens 4 uur was als je met de kano ging. Wij gingen met een kano, twee soort van opblaas kano’s waar je op zit ipv in, een Pelikaan, twee luchtbedden en twee luchtbanden én twee hondjes. HILARISCH!

We hebben echt zo ontzettend gelachen onderweg! Echt een top dag waarbij de een na de ander van de band afvaers geduwd of van het luchtbed viel en er niet meer op kwam. Stroom versnellingen en hele stukken waar je niet vooruit kwam. Na uren klooien merkten we wel dat er wat meer gekibbeld ging worden en gekukkig stonden Martin en Jeroen vlak voor Echternach langs het water en zijn we daar uitgestapt. Anders was het nóg een uur drijven minstens! Uiteindelijk hebben we vijf uur op het water doorgebracht.

Verder hou ik helemaal niet van glijbanen. Er zijn we daar drie, hoe vreselijk! Doodeng.

Eenmaal heerlijk in het water werd ik door allemaal gedwongen van de glijbanen te gaan, allemaal! Ik kon geen kant op wamt iedereen had me vast. Etters! Enfin, mijn glijbaan diploma gehaald hoor.

Heerlijke late avonden voor het huisje bij Irene en Martin gezeten, om smorgens om half acht gewekt te worden door de bakker. We hebben heerlijke en gezellig week gehad! Na vier weken rijden we nu een kleine honderd km voor huis.

Veel plannen bedacht voor het nieuwe jaar. Overtuigd van het feit dat we door moeten met het leven zonder Wendy maar dat we wel meer vrije tijd willen. We hebben nagedacht en stappen gezet, of nee, die willen we gaan zetten. We hebben plannen gemaakt en die willen we concreet gaan maken. Leven is niet alleen werken en vakanties. We willen beginnen om meer tijd te gaan maken voor vrienden die ons zo ontzettend gesteund hebben. Ook Wendy’s vriendinnen willen we minstens een keer per jaar zien om samen gewoon een Wendy-dag te hebben. Gewoon ook omdat zij met zn allen haar zo gelukkig hebben gemaakt in Australië.

Verder ben ik er nog steeds niet uit of ik naar Pardoo wil, wel weet ik nu zeker dat ik niet al haar as weg wil doen. Ik heb haar nu nog bjj me, beetje, zo voelt het.

Enfin, laat ik deze blog niet afsluiten met tranen.

Goed nieuws is ook dat ik op werk weer diensten wil gaan doen. Gewoon lekker meedoen met de meiden van werk en gevoel te hebben dat ik ook weer mee tel.

Bijna thuis, mijn grote lieve neef Jeroen afzetten in Soest en Demi belt net dat ze al bijna thuis is. De topper heeft weer super gereden!!

Bedankt voor het lezen en de lieve reacties.

Spaans Baskenland

Spaans Baskische kust.

Wat een schitterende tocht terug door de Spaanse Pyreneeën.
Iedereen die een mooie bestemming zoekt kan ik het zeer zeker aanraden. Heb er nu ook wat meer over gelezen en wij gaan zeer zeker terug! Ik moet bv echt het klooster bij Zaragoza een keer zien.
We hadden natuurlijk het plan om langs de Baskische kust te rijden naar Santiago en Porto, maar nu dat niet gelukt was ivm vele regen besloten we om toch een klein stukje mee te pakken. Dus reden we richting Bilbao en zijn we weer op een klein juweeltje beland. Niet zomaar, de uitgezochte cp Itxaspe, zat vol dus uit nood een andere opgezocht. Er zijn er meer dan genoeg langs de kust maar ik wil niet een grote cp en ook geen drukke waar je haringen van de buren op jouw plekje staan en je dus zit te ontbijten naast het gesnurk van je buurman. Nee dank je! Maar ik had ook niet zo veel aan mijn boekje rustiek kamperen dus moest snel wat zoeken op internet en zoover. Wel gemopper van de chauffeur natuurlijk maar komt altijd wel weer goed. Ik ben gewoon veel makkelijker met dat soort dingen. Kan het makkelijk veranderen en iets anders bedenken.
We kwamen terecht in Mutriku weer op een berg, bij een voor voormalige boer met prachtig uitzicht over het dorp, de haven en de rotsen met het strand. Wel kleine plek, maar niemand naast ons li en re. Prachtig weer! Dus pootjes uitdraaien, luifeltje uit, stoeltjes neergezet en sterre dr tent opgegooid, klaar en naar zee. Met de auto. Fout! Dorp was stampvol en negens parkeren. Volgende dorpje Deba, hetzelfde en uiteindelijk naar Zumaia gereden wat nog even verser was dan ik gedacht had. Ook daar was het vol en we hadden al helemaal geen zin meer. Terug naar de caravan en net op tijd voor de supermarkt.
Op de camping maar even gevraagd waar we beste konden parkeren, niet dus, we moesten lopen. Oké, leuk maar we moesten ook weer omhoog. Geen keus! Pff. Enfin, Sterre en ik moesten en zouden perse de zee in voordat we gingen slapen. Dus wij weer in de auto naar een prachtig uitzichtpunt, was intussen bijna donker, daar alle trappen af en eindelijk op het strand. Tussen de rotsen. Wat is het toch mooi daar! We zat een handje vol mensen op het terras en het was vast prachtig daar om de zon te zien ondergaan. We hebben toch maar niet gezwommen, was intussen nog donkerder en je kon ook niet goed meer zien waar de rotsen in het water lagen.
De volgende dag weer strak blauwe lucht, zee lag er mooi kalmpjes bij en de vissersbootjes zag je lekker dobberen. Hup wandelschoenen aan en besloten dat Charlie niet in de rugzak ging en dat Sterre haar zou dragen als het te heet werd op het asfalt. Heerlijke mooie wandeling naar beneden, was mooi aangelegd pad door het groen en we kwamen zo in de haven uit. Om de haven heen gewandeld langs de oude gebouwen en verwonderde ons wel dat er weinig restaurantjes en terrasjes waren. Het strand was echt mooi, ingeklemd tussen de hoge rotswand links en de haven recht met daarnaast weer een steile rotswand. De zee was heerlijk, wat hebben we dat gemist!
Sterre was net als vroeger het water niet uit te krijgen. Die bleef maar lekker zwemmen en dobberen. Ook Charlie vond het heerlijk in het water. Maar tot dr buik en niet verder! Dolle pret die hond omdat Ster in het water lag. Daarna heeft ster nig heerlijk op de rotsen naar krabben gezocht. Zo bang ze is voor spinnen en insecten, zo niet bang is ze voor krabben! Die durft ze gewoon op te pakken.
De volgende dag had ik natuurlijk weer een leuke tocht in gedachte. We zijn langs de ruige kust richting Bilbao gereden. ‘s Morgens bedacht dat we niet naar Guggenheim museum zouden gaan. Eigenlijk had ik er niet zo veel behoefte aan. Ik weet dat iedereen zegt dat het prachtig is, maar weet zeker dat Sterre
er niks om geeft en Charlie mag niet naar binnen dus besloten we om naar een prachtige plek te gaan die ik via een oud Spaanse collega hoorde Elanxobe mooi is dus daar heen en dan Leikeitio en zo door naar Gaztelugatxe.
Elanxobe was magnifiek! Prachtig dorpje onderaan een doodlopende weg en in een prachtige baai. Met de auto alleen boven geweest en ook daar loopt het dood en eind van de weg is een rond plateau voor de bus. Die kan nml niet keren en gaat dan op een draai plateau staan en wordt gekeerd. Heel vernuftig.
Leikeitio was ook echt een té schattige kustplaats met echt een prachtig strand! https://www.rondreis.nl/blog/bestemmingen/prachtig-dorpje-in-spanje-lekeitio/
Uiteindelijk op plaats van bestemming Gaztelugatxe. Wat allemachtig prachtig! Maar... lopen! Je begint boven op de klif, je eindigde bijna op zee niveau en daarna de enorme rots op met alleen maar trappen. Gelukkig hadden we boos Charlie nu wel de rugzak mee want het was echt zwaar en heel warm! Eenmaal boven heb ik de hondjes daar water gegeven want blijkbaar zijn wij de enige die ook aan drinken denken. Charlie was echt jaloers en snauwde er een flink af. Kleine verwende heks!
In het kerkje boven op de rots hingen schilderijen van schepen en schipbreukelingen en families die in het slechte weer hoopten op goede thuiskomst van de vissers. Aangrijpend.
Terug naar boven hebben we de snellere maar steilere weg terug genomen. Kwartier! Wat een tocht! Wat een hoogte maar wat mooi! Dat uitzicht overal, vooral op die rots, je keek zo de oceaan over, lekke wind in je haren en zon op je gezicht.

Eenmaal terug bij de caravan besloten we bij boven de camping gelegen restaurant te gaan eten. Eerst lekker douchen en weer in de benen. Via de camping, ook weer in de benen, weer omhoog. Door twee grote wildhekken, langs huis met een angstaanjagend blaffende hond, die er uiteindelijk echt heel lief uitzag en alleen maar hoop lawaai maakte, kwamen we aan bij een huis wat dus het restaurant was. Sterre had haar zinnen gezet op Paella. Wij naar binnen, zat een oude man aan zijn bakje vla met een enorme tv keihard aan midden in het restaurant. We keken elkaar even aan, we waren ook echt de enige gasten en zelfs het licht was nog uit. De sfeer bij ons was enigszins bedenkelijk maar goed, we zouden lekker buiten zitten en dan maakte het niet uit. Het uitzicht was nml nog mooier omdat we nog hoger zaten. Maar dat was niet wat de oude vrouw bedacht had, we konden niet buiten eten. Op dat moment hoopte ik dat ze meteen zou zeggen dat we ook niet binnen konden eten omdat de hond niet binnen mocht, dan was alles meteen opgelost, maar nee, dat mocht wel.
Daar zaten we dan, sfeerloos te zitten in een leeg restaurant, veel te groot en opa die echt niet van plan was om de tv uit te zetten.
Ineens kreeg ik een inzegening en voordat we besteld hadden liep in naar de bar, vol met vliegen en vroeg de dame of ze wel paella serveerde. Het antwoord was negatief en ook geen gegrilde calamaris. Dus... wegwezen!!
Uiteindelijk terug op de camping vertelde de eigenaar ons dat toeristen er niks van snappen in Spanje. Paella eet je in Valencia, Sangria drink je in Malaga en in Baskenland eet je Baskisch, wat dat ook mag zijn, maar laten we vooral niet denken dat we in Spanje zitten is de strekking!
Hij adviseerde ons een ander restaurant, hoog in de bergen dus weer die auto in. Geen spijt, was er gezellig en het eten was heerlijk! Sterre aan de calamiris en wij lokale pizza, aanbevolen door de serveerster.
De volgende ochtend besloten op te pakken en baar ons geliefde plekje Juantcho in St Jean de Luz te gaan. Eenmaal onderweg leek het Sterre geweldig om op een eiland te zitten dus in de auto plan gewijzigd en naar Ile d’Oléron gereden. Daar zijn Ed en ik heeeeel lang geleden saampjes geweest en was zo heerlijk toen.
Eenmaal aangekomen vond ik het tegenvallen en sterre had al helemaal een ander idee van een eiland. Die dacht aan een tropisch eiland hahaha met bergen en witte stranden.
Eiland was rommelig, overal oester en mossel kwekerijen en eenmaal op de camping en naar het strand wat echt aan de camping lag, viel alles tegen. Yek wat een teleurstelling! Stand was 2 meter diep en denk 4 meter lang. Lag helemaal niemand en bleek allemaal prut op de bodem. Dus alles weer ingepakt en naar het zwembad. Eenmaal en zagen we een compleet grasveld te voorschot komen en bleek dat je hier helemaal niet kon zwemmen. We zaten duidelijk aan de verkeerde kant van het eiland.
Zwembad was helemaal prima, maar dat heb je overal. Sterre was even klaar met de auto en Ed en ik gingen het eiland herontdekken. We zijn hier 30 jaar geleden onze toen nog hele kleine nichtjes Sarah en Marit tegengekomen. Stom toevallig, wij waren aan het fietsen, zaten op een muurtje op een pleintje wat te drinken en daar liep een man met zwarte krullen en een leuk hoedje met aan elke hand een klein springertjes in zwembroekje. Het leek zo erg op mijn oom Arija dat we er even naar toe gingen fietsen om te checken. En inderdaad, dat waren ze! Zo’n leuke tijd met ze doorgebracht toen en wij vonden het zo gezellig met die meisjes en droomden toen al van ons eigen gezinnetje. Gewoon omdat we het heel leuk vonden om lekker burgerlijk te zijn met eigen huisje en kindjes. En dat vind ik trouwens nog steeds! Er is niks wat me gelukkiger maakte dan gewoon lekker net mijn meisjes te zijn. Heerlijk thuis knutselen met de mannetjes van mijn zus. Heel veel weg met zn allen met de caravan. Voorseizoen naar sprookjescamping met Hannah de Heldhafige, Luxemburg, lekker wandelen naar kastelen met 6 kindjes en naseizoen naar de Safaricamping met Kelsey en Sophie van Sannie, Land van Ooit met Kloontje en Ridder Graniet. Heerlijke tijden. Sterre kent het liedje niet meer, zo erg! Die is natuurlijk echt wel dikke vier jaar jonger dan Wendy en zij weet bijna niks meer. Echt heel jammer. Ben benieuwd of Demi en de jongens het wel nog weten. Oké ik dwaal af. Maar strekking van het verhaal is voor iedereen die nog kleintjes heeft of nog krijgt; het gaat echt snel voorbij genieten genieten genieten en veel werken kun je je hele leven nog en je kinderen zijn maar 1x klein!
Terug naar het eiland, ook daar was mijn conclusie veel te vol met campings, veel te duur en veel te druk!
Wat hadden we een spijt niet naar st Jean de Luz te zijn gegaan. Dan hadden we Toulouse nog langs camping Latapie kunnen gaan. Spijt spijt.
Maar... de dag is super gezellig geëindigd. We waren natuurlijk laat terug van de eilandtour en geen zin om te koken. De camping eigenaar, ontzettende gedreven oude man met zijn vrouw, vertelde dat zijn zoon op de andere camping een bistro runt en hij zou even bellen dat wij er nog aankwamen.
Bistro Loco, stamp druk en natuurlijk waren we welkom als we wel geduld hadden. Maar was geen probleem het zag er zo gezellig uit, alleen maar lokale en een ontzettende goeie ambiance. Daar kwam bij dat we ook wel ontzettende trek hadden in drie bière pression. We zaten op een oude chesterfield in een zithoekje en sterre op een heerlijke ronde papasan-stoel met Char. We hebben heerlijk zitten kletsen over vanalles en nog wat. Ster zat duidelijk in haar element en op dr praatstoel. We hebben ons weer verwonderd hoeveel zij op Wendy lijkt. In haar hele houding, haar gebabbel en bewegingen. Ze zei zelf dat Wendy het ook wel wist dat ze zo veel op haar lijkt.
De bediening was ook zo leuk, geen menukaarten, de dame kwam er gewoon gezellig bij zitten en we kletsten wat over waar we geweest waren. Intussen vertelde zij ons ook wat we konden eten. Het werden de Moules met huisgemaakte frites en mayo. En we bleven lekker in de lounge hoek zitten eten, de mosselen waren uitzonderlijk lekker! Meteen afgesproken dat we de volgende dag weer zouden komen en zij beloofde ons dat we dan echt een tafel hadden. En dat was ook zo.
De volgende dag hebben we ons versleten in het mooie La Rochelle waar het ook veel en veel te druk was. Overal markt kramen en veel mensen. Eerst maar neergestreken op een terras van een crêperie. Want hoe we ons altijd verwonderde over Wendy die bij elk kraampje een crêpe met jam wilde en dan helemaal vol zat met jam, zo gek is Sterre ook op crêpes maar dan met Nutella.
De prijzen voor eten op terras zijn in Frankrijk beduidend hoger dan in Spanje, net als de camping prijzen en het ijs! Nou is ijs in de hitte niet te doen, dus daar begonnen we al niet aan. Maar lekker biertje kost zo 4,50 euro. En in Spanje betaalden we 2 tot max 2,50 euro. Uit eten was in Spanje drie gangen 18€ en hier is dat alleen het hoofdgerecht.
Zaterdag 28 juli, weg van het eiland, op naar Parijs. Niet voor de finish van de Tour de France, maar doorreis naar mijn zus in Bollendorf. Demi die thuis de boerderij bijhoud en langzaam aan wat dieren wegdoet hahahaha, heeft eindelijk een weekje vrij van haar werk bij Costes kleding in Hoorn. Zij komt maandag ook naar de camping! Heerlijk om ook haar weer te zien na drie weken en nog even vakantie te vieren met haar.
We hadden bij Parijs een hele mooie camping van Huttopia. Ik had netjes gebeld van te voren en er was plek zat. Hoe verbaast dat we aankwamen en bordje Complet voor het hek stond.
Nou dat pikte ik niet hoor! Ik naar binnen en uitgelegd dat ze dat echt niet kunnen maken. Gekukkig vonden ze dat zelf ook dus uurtje later uitgepakt en wel zaten we lekker aan een 0% biertje een ijsthee en water voor Char voor de caravan. Prachtige natuur camping! Nergens sta je vlakbij elkaar. Voor de kampeerders zou ik zeggen zoek het op op internet. Het is echt de moeite waard! Maar wat een muggen! Opgevreten zijn we. De volgende morgen, na nacht krabben vond ik het wel genoeg geweest. Ik heb nml nooit last van muggenbulten. Ze zitten er wel maar jeuken zelden. Maar deze beesten blijkbaar wel. Ed, die helemaal gek werd van die beesten om zn oren vod het meteen een heel goed idee.
En dus beginnen we aan onze laatste week vakantie bij mijn zus die al een mooie plek aan de rivier heeft geconfiskeerd voor ons! We hebben er zin in!
En aangezien foto’s uploaden helemaal niet lukt op deze blog plaats ik die later en zet ik nu steeds paar op FB.

Zoek de zon op: Spaanse Pyreneeën.

Pyreneeën

Zaterdag aangekomen in de Pyreneeën, plaatsje Estaing. Bij Lourdes rechtdoor tot de weg gewoon ophoud en overgaat in bergpad. Schitterend! De weg ernaar toe was natuurlijk weer spannend want ik zoek meestal de meest idyllische plekjes op, maar we hebben natuurlijk wel een caravan. Beresterke auto dus daar zit het probleem niet, maar kleine dorpjes met nog kleinere straatjes, bergweggetjes met overhangende rotsen is niet waar Ed blij van wordt.

De camping was prachtig, eigenlijk té perfect. En door de ijskoude eigenaresse had ik al meteen geen zin meer om daar te staan. Wat een ijsbad na de gezellige dagen bij Fred en Mari-Lyne.

Camping met keurige plekjes, mooie struiken, nog mooiere bloemperken, toilet gebouw met muziek, spuitjes om de bril mee schoon te maken, wasbakken met zeeppompjes handoekjes en blower. Maar op een of andere manier hing er een rare gespannen sfeer op de camping. Alles doodstil, iedereen fluisterde blijkbaar. En toen we dachten gezellig de finale voetbal te gaan kijken was er niks te zien, nergens een scherm en mijn broer hield ons op de hoogte van de stand, maar zelfs dat was niet te merken op de camping! Helemaal niks, dooie boel. Savonds daar wat gegeten op camping terras en ook niks te merken dat Frankrijk wereld kampioen was geworden.

Enfin, wij hebben heerlijk gewandeld daar, dagje Lourdes om toch beetje cultuur bij te brengen bjj Sterre, ze vond er geen bal aan en wilde zsm weg. Missie mislukt, best gedaan.

Zondagavond hebben de bergen flink van zich laten horen! Slagregens en enorme onweer, wat kan het toch spoken daar! Sterre appte honderd keer of haar tent wel zou blijven staan hahaha maar eerlijk gezegd kon ik ook niet echt slapen dus huppekee, Sterre naar binnen gehaald.

Oké, probleem lag meer bij mij dan bij haar, maar vanaf nu kan ik het aan dat ze daar alleen ligt en het is noodweer.?

Bij vertrek raakte ik aan de praat met een Belg die vroeg waar we heen gingen. Baskische kust zei ik, aangevuld met de nieuwste weerberichten aldaar, waarop hij zei dat we de bergen moesten oversteken naar de Spaanse kant richting Jaca. Dit keer bedacht ik me wel dat bergweggetjes niet handig zijn met een caravan, maar hij zei dat er een tunnel is en prima te doen met de caravan. Ik was meteen om en het was geregeld, alleen nog een camping zoeken en een kaart met betere schaal verdeling.

Maar... zo makkelijk krijg ik Ed niet van een oorspronkelijk plan af hoor! Er is iets besloten en om daar dan à la minute weer van af te wijken.... gaat gepaard met hoop verbaal geweld van beide kanten hahaha. Ik de doordrammer, hij de controlefreak die niet spontaan van plan kan afwijken.

Intussen bleef het maar plenzen. En wij maar kibbelen hahah. Uiteindelijk reden we toch maar richting st Jean de Luz, als gezamelijke beslissing, want we konden ook niet zo snel een geschikte camping vinden. Bij zee nog steeds regen dus uiteindelijk toch maar wel het binnenland ingereden en drie keer raden waar we uitgekomen zijn? Inderdaad aan de andere kant van de berg.

De tocht was het wel waard, wat is het prachtig zo langs Pamplona, dwars oversteken door het binnenland. Hele stukken waar je uren geen dorpje tegenkomt, alleen overweldigende natuur! Daar hoeven we niet voor maar andere continenten.

Neem even de moeite om de foto’s te bekijken. Uiteindelijk via ons nieuwe boekje ‘rustiek kamperen’ zijn we in Loarre beland.

Deze camping was weer een juweeltje. Niks bijzonders, alles basic maar netjes en schoon en heerlijke warme douches. Klein zwembad wat groot genoeg is voor drie Hollanders en hun hondje, wrs gevoed met water uit de bergen, want het was goed koud!

We staan boven op een berg, doodlopende weg naar het kasteel van Loarre.

Heel weinig medekampeerders, de meeste NL-ers staan toch aan het strand van costa brava en de Spanjaarden hebben nog geen vakantie. We hebben uitzicht over een heel groot deel van Spaanse binnenland.

Natuurlijk kon ik niet stilzitten dus togen we met de auto naar Zaragoza. Niet veel gezien onderweg, want intussen was ik Sterre aan het inschrijven op school in Edam, die als enige van de heel veel bereid is om haar te detacheren naar de VAVO in Amsterdam. We blijven ons verbazen over de wetten hier in nl. Ze is leerplichtig, ze bleef ook braaf naar mbo gaan en ze wil ook graag naar school, maar scholen mogen kinderen ook weigeren. Om allerlei redenen. Bij haar was de meest bijzar reden van het Nelson Mandela in P’end. Argumenten waren dat ze haar niet kennen dus niet weten wat voor iemand ze binnenhalen, als ze niet zou slagen gaat hun slagingspercentage omlaag en het was ze ook teveel ‘gedoe’. En dat werd medegedeeld door een uiterst vriendelijke dame van de administratie zodat ik iig geen lastige vragen of tegen argumenten kon geven. Haar oude school Clusius was uiteraard zeer bereid , maar die heeft geen theoretische leerweg, waardoor ze daar ook geen diploma kon halen, dus konden zij niet detacheren.

Enfin, het is nu nog niet helemaal rond, na de vak verder.

Zaragoza was prachtig! Ligt aan de Elba die prachtige blauw groene kleur had in de brandende zon en flinke stroming. Het was intussen rond de middag 38! graden en alleen de Hollanders waren op stedentrip.

Overal fonteinen waardoor we Charlie steeds even konden dompelen en weer in haar rugzak deden het was veel te heet op de prachtige stenen in de stad. Voordeel is ook dat ze nu wel mee mocht de kathedralen in. (Alleen in supermarkten vinden ze het nog raar, hond mag gewoon niet, ook niet in een rugzak die ook nog met gaas afgesloten kan worden)

We hebben de kathedraal bezocht en die was enorm! Echt enorm! Zo groot en zo mooi!

Er werd nog wel bij de ingang iemand in de wurggreep gehouden door de guardia civil. Tja hier hoef je niet over een politie auto heen te lopen denk ik, je wordt meteen afgevoerd.

Na wandeling door de oude stad met barretjes die allemaal gesloten waren besloten we naar de auto te gaan op weg naar een prachtig klooster met een nog mooiere tuin met watervallen https://www.wikispanje.nl/2016/12/07/op-bezoek-in-het-fantastische-natuur-en-waterspektakel-monasterio-de-piedra-in-zaragoza/. Dat was nog wel half uur rijden. De thermometer tikte intussen de 40 aan en ik had zo een ontzettende hoofdpijn dat we toch maar hebben afgezien van het klooster en terug zijn gegaan naar de camping. Wel heel jammer en ik ben geen opgever als het om uitjes gaat, maar dit was echt niet te doen. Maar... ik ben er nog, dus alles is goed gekomen. En we gaan gewoon nog een keer terug!

Vandaag zondag 22 juli een meer dan schitterende tocht gemaakt naar Monastario Juan de la Peña.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Royal_Monastery_of_San_Juan_de_la_Peña

Echt zo ontzettend mooi hier. Beetje combi met Ardèche alleen echt veel ruiger. Prachtige rivier waar ook rafters en canyoners waren. Water was zo mooi blauw groen, zie de foto’s.

Het klooster was nog wel suf van ons. Ik had natuurlijk precies uitgezocht hoe het eruitzag en waar het was enzo, maar bij aankomst leek het er helemaal niet op. Enfin, niemand spreekt Engels , wij geen Spaans en alles echt alles is in Spaans. Geen buitenlanders gewend. Enfin kaartje gekocht voor nieuwe en oude klooster. Maar we stonden bij het nieuwe. Nou wij naar binnen, was eigenlijk een heel nieuw gebouw, hypermodern van binnen met de oude muren ingesloten. Daar loop je dan in een vierkant doorheen, wij snapte er niks van, dit is toch niet wat we verwachtte.

Dus terug naar de ingang en vragen, maar enige antwoord was bus bus. We moesten dus met een bus en idd na kleine rit de berg af zagen we ingeklemd onder een enorme rots het echte oude klooster. Het was magnifiek! Zo mooi, hoe hebben ze het in godsnaam ooit zo kunnen bouwen?

Hup hond in de speciale hondenrugzak en naar de ingang. Mis! Daar kwam Spaanse dame met zo’n lekkere krasse Spaanse stem ons vertellen in dat de hond er niet in mocht. Oké ik versta geen Spaans dus ik loop lekker verder wijzend op de hond in de rugzak. Volgende Spaanse er bij... nee hoor, hond mag gewoon niet, ze weten niet waarom niet, gewoon niet, ook niet op je rug, grrrr. Dan maar om de beurt naar binnen.

Later met de bus terug naar het nieuwe klooster.

Daarin weer twee maal het vierkant gelopen, eind van de gang kwamen wel allerlei mensen vandaan, maar daar was verder geen ingang oid. Toch maar wat Spaanse mensen aangesproken. Met handen en voeten uitgelegd dat we alleen dit hebben gezien en waar het klooster dan was. Zij met hun eigen handen en voeten duidelijk gemaakt dat we ze moesten volgen en we liepen naar de uitgang?? Daar wezen ze naar een ander gebouw met grote zware houten deur.

Haha eindelijk, daar was het, de restanten van het oude nieuwe klooster. Prachtig geconserveerd met een compleet ook weer hypermodern gebouw erover heen. Het was als het ware ingepakt en via de eerste verdieping met glazen vloeren konden we zo de restanten van het klooster zien. Echt heel erg mooi gedaan.

Blijf ik verbaasd dat de dame aan het loket geen Engels spreekt en niet even heeft uitgelegd hoe het zat.

Maandag 23/7 op weg naar de Baskische kust!

Krekels ipv kikkers

Elke keer als ik Wendy sprak vroeg ik om een nieuwe blog en elke keer zei ze dat ze niks bijzonders meemaakte om te delen en ook niet altijd inspiratie had om het op te schrijven. Nu herken ik wat ze bedoelde! Al las ik natuurlijk door een roze bril want ik vond haar verhalen geweldig! Maar nu weet ik dat eigenlijk iedereen van haar verhalen genoot! Wat kon zij heerlijk schrijven! Alsof ik erbij was.

Ik kan haar bij lange na niet evenaren en ik wil dat ook absoluut niet! Maar ondat ik weet dat vele vragen hoe het gaat dacht ik dat dit de makkelijkste manier was en is om iedereen te bereiken die geïnteresseerd is.

Na heerlijk weekend Maastricht en onze roes uitgeslapen te hebben op zondag zijn we maandag veel te laat vertrokken richting zuiden.

Tegen vieren kwamen we bij Parijs aan en besloten we de nav te volgen wetend dat we dan hoogst wrs op de peripherique terecht zouden komen. Alles beter dan anderhalf uur file ivm een ongeval op de A86. We reden via St Dennis zo via uh.. niet zo’n geweldige buurt aan de bovenkant Parijs binnen. Stoplicht na stoplicht en ineens zie ik iemand naast me haastig uitstappen en naar de auto achter hem lopen. Niet gewoon lopen natuurlijk maar hij stapte al geïrriteerd en provocerend zijn witte Golf GTI uit, duidelijk laten zien aan de rest van zijn vrienden in de auto dat hij de baas was. Achter hem stond een grote Lexus met een keurige oudere heer erin die ook niets maders kon dan zijn raamooendoen. Daar stond hij flink te keer te gaan en druk wijzend naar de achterkant van zijn auto. Intussen keken zijn vriendjes natuurlijk onze auto in en keek ik naar snel voor me. Gelukkig stapte de knul weer in zonder op ons te letten en scheurde zigzaggend weg. Het was dan geen Banlieu denk ik maar erg prettig voelde ik me daar niet. Donkere mannen op straat hangend rokend of op de stoep zittend in groepjes, aan de kleding was te zien dat ze het niet breed hadden. De straten deden op zn minst denken dat je in een flinke achterstands wijk terecht gekomen was. Enfin wat kan een mens zich fijn voelen in de drukte van een boelevard peripherique. Al schoten we niet echt op!

Gedurende de rit en wat mail contact met Maison Voila besloten we door te rijden daar heen en ondat ze ook een B&B hebben konden we savonds aanschuiven.

De plek, Maison Voila, staat te koop! We hebben er nig wel over nagedacht en gebabbeld met andere mensen aan de ontbijttafel. Dit was echt te mooi! Zo hoort het hier in Frankrijk. Wat had die man een stek! De camping had plek voor 10, wij waren de tweede. Het was een geweldige boomgaard. Onder een enorme boom zaten we tot laat in de avond te genieten van de stilte en de kikkers. De volgende dag na ontbijtje aan tafel bij B&B namen we afscheid van gasten die verder gingen en besloten wij naar de plaatselijke markt te gaan. Daar aangekomen en na de autorit erheen waren we erover uit dat de plak van het Maison geweldig os maar dat de omgeving echt op zn minst oersaai is! Alleen maar akkerbouw en geen schattige dorpjes geen kastelen, riviertjes of Abbay-en. Ook geen uitdagende wandelroutes. Dus gingen wij de volgende morgen weer verder. Mjjn nieuwe boekjes ‘rustiek kamperen’ bevallen heel goed! Ik had intussen een plek uitgezocht even boven Toulouse, 20km van Montauban. Camping Latapie. Op een heuvel, receptie en restaurant in een oude schuur van 300 jaar waar de nieuwe Franse eigenaren Marie-Lyne en Fred(de) een prachtig houten terras aan hadden gebouwd met uitzicht over de camping en de vallei. Er stond nig een oud huis die ze helemaal moeten gaan opknappen en een prachtig zwembad. Nog lekkerder... het was zo rustig nog op de camping. We zijn meteen gaan plonsen en hebben ons op het terras gesetteld met bier en ijsthee. Voordeel van deze rustige tijd is dat we volop kunnen kletsen met de eigenaren. Die kwamen uit Grenoble, onze leeftijd en wilden het leven radicaal omgooien. Drie kinderen, eigen zaak, soort bouwmarkt en druk en jachtig bestaan. Nou denk ik aan Grenoble als een stad in de bergen, associaties met gezellig, hanggeraniums aan de balkons, koeienbellen op de achtergrond en swintera gezellig allemaal wintersporters in de stad. Nou helemaal niet dus! Frankrijk gaat min of meer gebukt onder regelmatig agressieve noord Afrikanen maar ook Marokkanen. Ze vertelde dat je ze zich onveilig voelde in de stad, veel zwerf jongeren en dat je vaak beter niemand kon aankijken want anders kwamen ze meteen op je af om te vragen waarom je zo kijkt. Kortom.. helemaal geen gezelligheid met koeiebellen maar armoede en agressie. Huis verkocht, dochter van 26 daar gebleven, zoon van 20 ook, die runt de winkel tot deze is verkocht en zoon Matis van 15 mee. Leuek bescheiden knul met lange krullen en veel te hoog opgehesen sokken. En toen Ed zei dat er vast leuke nl meisjes op de cp komen moest ik natuurlijk tot grote ergenis van ons eigen leuke nl meisje tegen hem zeggen dat hij kortere sokken onder zijn korte broek aan moest, waarop zijn moeder een schepje er bovenop deed om te zeggen dat hij ook naar de coiffure moest. Nou dat vond ik dan weer niet. Hij kon er gelukkig wel om lachen. We hebben heel gezellig twee lange avondenmet ze zitten kletsen op het prachtige terras en realiseerde ons dat we de avonden ervoor kikkers hoorden kwaken en hier alleen maar krekels hoorde. We waren in het zuiden! Heerlijk!

We weten inmiddels alles van het runnen van een camping en dat Fransen ( sorry

Olivier) ook elkaar dingen moeilijk maken! De bakker die voor de nieuwe eigenaren geen brood wil komen brengen en de grasmaaier die niet meer komt opdagen om de schuine hellingen te maaien. Maar ook de Marie die alles voor het zegen heeft en dan beslist dat een groot terras niet mag, alleen een kleine. Gewoon zonder reden ondat hij dat vind.

Het blijven Fransen!

Nu zijn we op weg naar de Pyreneeën.

Maastricht : André Rieu, fort, grot en masosaurus

Zaterdag ochtend 7/7/2018, nog nooit zo relaxt met vakantie gegaan! Eerst Demi nog even naar haar werk bjj Costes in Hoorn gebracht, want die ga ik vier weken niet zien. Na lieve kus, helaas geen dikke knuffel want ze was net zo mooi opgemaakt, dr haren mooi en dr kleren mooi. begrijpelijk maar wel jammer. Ze gaf me wel een kus en heeft drie keer omgekeken om te zwaaien en handkusjes te gooien. Hoe lief is dat. Ik heb dus geen recht om te klagen. Maarja, ik vind haar ook zo lief en ik ga haar gewoon missen. Liefste wil ik ze allebei lekker mee hebben maarja, dat gaat gewoon niet altijd lekker. Zo realistisch moet ik ook zijn. Ook weer logisch, zij heeft echt andere interesses dan Ed en ik en dat mag. Voorjaar en najaar gaan we saampjes en hebben we het fijn

10:15hr, caravan aankoppelen en rijden, lieve buren gedag gezegd, kregen daarna nig appje dat zij de voordeur wel even dicht doen ondat we op vak yoe zijn en het dan niet handig is om die open te laten  oké handig weer van me! 

Toen ik vroeger met mijn ouder met vakantie ging, vertrokken we nooit smorgens vroeg, sterker nig, smorgens werd er nog ingepakt. De reis was vakantie vanaf het moment dat we instapte zeiden zij. En ik wist niet beter dan dat dat normaal was. Of we nou naar Spanje of naar Sanoëns in de Franse Alpen reden met de tent vouwwagen of caravan, onze eerste stop was altijd wegrestaurant ‘de Lucht’ voor een bakkie en wat lekkers. Het was immers vakantie en die daar hoorde de reis ook bjj. En om deze relaxte manier van vakantie starten er helemaal in te houden hebben wij dat ook gedaan. Lekkere vroege lunch.

Begin middag aangekomen op camping nabij Maastricht, geïnstalleerd en de twee kleuters gingen haaitje spelen in het zwembad  hahahaha. 

Tegen de avond op naar André! Vrijthof hermetisch afgesloten voor alles met grote betonnen blokken en stalen hekken in beton. Even vergeten wat een rare tijd het is tegenwoordig. Kaartjes twee dagen ervoor van iemand overgenomen en bij restaurant was er verwarring. Of we met vier zijn, nee we zijn met twee, oh maar de rest zit er al, nee hoor we zijn echt met twee, ome neem maar tafeltje voor drie. Verwarrend maar we zaten! Heel even dan, weer verwarring, onze plek was voor groep van zes en een echtpaar achter ons vroegen of wij kaartjes hadden via MP, ja dus, en dat we dan bij hen aan tafel hoorde. Beetje vreemd, je gaat dineren met wild vreemden! Maar wij zijn niet zo moeilijk en na voorstel rondje en wat heen en weer geklets werd alles duidelijk. Wijhadden de kaartjes gekocht van een schoonzus van vriendin van mevrouw, die zou met de cavia van de buurman gaan maar de hond werd ziek en het konijn wilde niet alleen dus vroeg de hamster mee en die werd opgegeten door de kat van die buurman. Dus nu zaten wij er en we hebben een geweldige avond gehad met deze mensen! Volgend jaar weer! Wat een sfeertje! 

Zondag ochtend, doodmoe, beetje koud gehad, vlieg in de caravan en te moe ( of te lui zoals ed dan zegt) om al deze gebreken snachts op te lossen. Maar, half negen, zonnetje schijnt, Ed in opperbeste stemming broodjes gehaald dus toch maar uit, puber gewekt in dr tent en plannen gemaakt voor vandaag. 

Eerst het Fort, dan de grot en Charlie in dr rugzak bij Sterre. Het fort was leuk, maar de grot was vele malen leuker! Ook door de gids denk ik, bevlogen man waardoor je je afvraagt waarom je toch niet beter hebt opgelet bij geschiedenis want als je hem hoort moet je het gewoon leuk vinden. Ster was zo enthousiast geworden over de verhalen van de masosaurus dat een bezoek aan natuurhistorisch museum niet kon uitblijven, want daar was het skelet opgebouwd en die wilde ze perse zien. Begrijp niet hoe zij op een interieur opleiding terecht is gekomen, terwijl juist Deni diegen is die altijd haar eigen kamer verbouwd. Vroeger al, wilde ik haar kamer kast niet verplaatsen, dan liet ze een vriendin meekomen uit school om te komen spelen, maar intussen hoorde ik alle meubels verplaatsen. 

Enfin, het museum was ook geslaagd evenals de wandeling naar de afgravingen van een deel van de st Pietersberg door de cement fabriek waarbij vele grottenstels verloren zijn gegaan maar wel prachtige door soort grand canyon van Maatricht is ontstaan. Zo mooi, er was laatst een oehoe jong uitgevlogen zodat ook hier de natuur zich wel weer op een andere manier hersteld. 

Geslaagde dag! Doodmoe! 

Morgen reizen we door naar Montipouret  daar heb ik een kleine rustieke camping gevonden met zwembad en B&B van NLders  ‘maison Voila’. Nou Voila, we zullen zien!