Pyreneeën

Zaterdag aangekomen in de Pyreneeën, plaatsje Estaing. Bij Lourdes rechtdoor tot de weg gewoon ophoud en overgaat in bergpad. Schitterend! De weg ernaar toe was natuurlijk weer spannend want ik zoek meestal de meest idyllische plekjes op, maar we hebben natuurlijk wel een caravan. Beresterke auto dus daar zit het probleem niet, maar kleine dorpjes met nog kleinere straatjes, bergweggetjes met overhangende rotsen is niet waar Ed blij van wordt.

De camping was prachtig, eigenlijk té perfect. En door de ijskoude eigenaresse had ik al meteen geen zin meer om daar te staan. Wat een ijsbad na de gezellige dagen bij Fred en Mari-Lyne.

Camping met keurige plekjes, mooie struiken, nog mooiere bloemperken, toilet gebouw met muziek, spuitjes om de bril mee schoon te maken, wasbakken met zeeppompjes handoekjes en blower. Maar op een of andere manier hing er een rare gespannen sfeer op de camping. Alles doodstil, iedereen fluisterde blijkbaar. En toen we dachten gezellig de finale voetbal te gaan kijken was er niks te zien, nergens een scherm en mijn broer hield ons op de hoogte van de stand, maar zelfs dat was niet te merken op de camping! Helemaal niks, dooie boel. Savonds daar wat gegeten op camping terras en ook niks te merken dat Frankrijk wereld kampioen was geworden.

Enfin, wij hebben heerlijk gewandeld daar, dagje Lourdes om toch beetje cultuur bij te brengen bjj Sterre, ze vond er geen bal aan en wilde zsm weg. Missie mislukt, best gedaan.

Zondagavond hebben de bergen flink van zich laten horen! Slagregens en enorme onweer, wat kan het toch spoken daar! Sterre appte honderd keer of haar tent wel zou blijven staan hahaha maar eerlijk gezegd kon ik ook niet echt slapen dus huppekee, Sterre naar binnen gehaald.

Oké, probleem lag meer bij mij dan bij haar, maar vanaf nu kan ik het aan dat ze daar alleen ligt en het is noodweer.?

Bij vertrek raakte ik aan de praat met een Belg die vroeg waar we heen gingen. Baskische kust zei ik, aangevuld met de nieuwste weerberichten aldaar, waarop hij zei dat we de bergen moesten oversteken naar de Spaanse kant richting Jaca. Dit keer bedacht ik me wel dat bergweggetjes niet handig zijn met een caravan, maar hij zei dat er een tunnel is en prima te doen met de caravan. Ik was meteen om en het was geregeld, alleen nog een camping zoeken en een kaart met betere schaal verdeling.

Maar... zo makkelijk krijg ik Ed niet van een oorspronkelijk plan af hoor! Er is iets besloten en om daar dan à la minute weer van af te wijken.... gaat gepaard met hoop verbaal geweld van beide kanten hahaha. Ik de doordrammer, hij de controlefreak die niet spontaan van plan kan afwijken.

Intussen bleef het maar plenzen. En wij maar kibbelen hahah. Uiteindelijk reden we toch maar richting st Jean de Luz, als gezamelijke beslissing, want we konden ook niet zo snel een geschikte camping vinden. Bij zee nog steeds regen dus uiteindelijk toch maar wel het binnenland ingereden en drie keer raden waar we uitgekomen zijn? Inderdaad aan de andere kant van de berg.

De tocht was het wel waard, wat is het prachtig zo langs Pamplona, dwars oversteken door het binnenland. Hele stukken waar je uren geen dorpje tegenkomt, alleen overweldigende natuur! Daar hoeven we niet voor maar andere continenten.

Neem even de moeite om de foto’s te bekijken. Uiteindelijk via ons nieuwe boekje ‘rustiek kamperen’ zijn we in Loarre beland.

Deze camping was weer een juweeltje. Niks bijzonders, alles basic maar netjes en schoon en heerlijke warme douches. Klein zwembad wat groot genoeg is voor drie Hollanders en hun hondje, wrs gevoed met water uit de bergen, want het was goed koud!

We staan boven op een berg, doodlopende weg naar het kasteel van Loarre.

Heel weinig medekampeerders, de meeste NL-ers staan toch aan het strand van costa brava en de Spanjaarden hebben nog geen vakantie. We hebben uitzicht over een heel groot deel van Spaanse binnenland.

Natuurlijk kon ik niet stilzitten dus togen we met de auto naar Zaragoza. Niet veel gezien onderweg, want intussen was ik Sterre aan het inschrijven op school in Edam, die als enige van de heel veel bereid is om haar te detacheren naar de VAVO in Amsterdam. We blijven ons verbazen over de wetten hier in nl. Ze is leerplichtig, ze bleef ook braaf naar mbo gaan en ze wil ook graag naar school, maar scholen mogen kinderen ook weigeren. Om allerlei redenen. Bij haar was de meest bijzar reden van het Nelson Mandela in P’end. Argumenten waren dat ze haar niet kennen dus niet weten wat voor iemand ze binnenhalen, als ze niet zou slagen gaat hun slagingspercentage omlaag en het was ze ook teveel ‘gedoe’. En dat werd medegedeeld door een uiterst vriendelijke dame van de administratie zodat ik iig geen lastige vragen of tegen argumenten kon geven. Haar oude school Clusius was uiteraard zeer bereid , maar die heeft geen theoretische leerweg, waardoor ze daar ook geen diploma kon halen, dus konden zij niet detacheren.

Enfin, het is nu nog niet helemaal rond, na de vak verder.

Zaragoza was prachtig! Ligt aan de Elba die prachtige blauw groene kleur had in de brandende zon en flinke stroming. Het was intussen rond de middag 38! graden en alleen de Hollanders waren op stedentrip.

Overal fonteinen waardoor we Charlie steeds even konden dompelen en weer in haar rugzak deden het was veel te heet op de prachtige stenen in de stad. Voordeel is ook dat ze nu wel mee mocht de kathedralen in. (Alleen in supermarkten vinden ze het nog raar, hond mag gewoon niet, ook niet in een rugzak die ook nog met gaas afgesloten kan worden)

We hebben de kathedraal bezocht en die was enorm! Echt enorm! Zo groot en zo mooi!

Er werd nog wel bij de ingang iemand in de wurggreep gehouden door de guardia civil. Tja hier hoef je niet over een politie auto heen te lopen denk ik, je wordt meteen afgevoerd.

Na wandeling door de oude stad met barretjes die allemaal gesloten waren besloten we naar de auto te gaan op weg naar een prachtig klooster met een nog mooiere tuin met watervallen https://www.wikispanje.nl/2016/12/07/op-bezoek-in-het-fantastische-natuur-en-waterspektakel-monasterio-de-piedra-in-zaragoza/. Dat was nog wel half uur rijden. De thermometer tikte intussen de 40 aan en ik had zo een ontzettende hoofdpijn dat we toch maar hebben afgezien van het klooster en terug zijn gegaan naar de camping. Wel heel jammer en ik ben geen opgever als het om uitjes gaat, maar dit was echt niet te doen. Maar... ik ben er nog, dus alles is goed gekomen. En we gaan gewoon nog een keer terug!

Vandaag zondag 22 juli een meer dan schitterende tocht gemaakt naar Monastario Juan de la Peña.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Royal_Monastery_of_San_Juan_de_la_Peña

Echt zo ontzettend mooi hier. Beetje combi met Ardèche alleen echt veel ruiger. Prachtige rivier waar ook rafters en canyoners waren. Water was zo mooi blauw groen, zie de foto’s.

Het klooster was nog wel suf van ons. Ik had natuurlijk precies uitgezocht hoe het eruitzag en waar het was enzo, maar bij aankomst leek het er helemaal niet op. Enfin, niemand spreekt Engels , wij geen Spaans en alles echt alles is in Spaans. Geen buitenlanders gewend. Enfin kaartje gekocht voor nieuwe en oude klooster. Maar we stonden bij het nieuwe. Nou wij naar binnen, was eigenlijk een heel nieuw gebouw, hypermodern van binnen met de oude muren ingesloten. Daar loop je dan in een vierkant doorheen, wij snapte er niks van, dit is toch niet wat we verwachtte.

Dus terug naar de ingang en vragen, maar enige antwoord was bus bus. We moesten dus met een bus en idd na kleine rit de berg af zagen we ingeklemd onder een enorme rots het echte oude klooster. Het was magnifiek! Zo mooi, hoe hebben ze het in godsnaam ooit zo kunnen bouwen?

Hup hond in de speciale hondenrugzak en naar de ingang. Mis! Daar kwam Spaanse dame met zo’n lekkere krasse Spaanse stem ons vertellen in dat de hond er niet in mocht. Oké ik versta geen Spaans dus ik loop lekker verder wijzend op de hond in de rugzak. Volgende Spaanse er bij... nee hoor, hond mag gewoon niet, ze weten niet waarom niet, gewoon niet, ook niet op je rug, grrrr. Dan maar om de beurt naar binnen.

Later met de bus terug naar het nieuwe klooster.

Daarin weer twee maal het vierkant gelopen, eind van de gang kwamen wel allerlei mensen vandaan, maar daar was verder geen ingang oid. Toch maar wat Spaanse mensen aangesproken. Met handen en voeten uitgelegd dat we alleen dit hebben gezien en waar het klooster dan was. Zij met hun eigen handen en voeten duidelijk gemaakt dat we ze moesten volgen en we liepen naar de uitgang?? Daar wezen ze naar een ander gebouw met grote zware houten deur.

Haha eindelijk, daar was het, de restanten van het oude nieuwe klooster. Prachtig geconserveerd met een compleet ook weer hypermodern gebouw erover heen. Het was als het ware ingepakt en via de eerste verdieping met glazen vloeren konden we zo de restanten van het klooster zien. Echt heel erg mooi gedaan.

Blijf ik verbaasd dat de dame aan het loket geen Engels spreekt en niet even heeft uitgelegd hoe het zat.

Maandag 23/7 op weg naar de Baskische kust!