Weekje zus

Zondag 29 juli aankomst in Bollendorf.

Mijn zus had met de jongens een plek aan het water voor ons afgezet! Vooraan en vlakbij haar.

Echt een topplek! Samen met de nieuwe buren hadden ze ook alvast een paadje naar het water gemaakt dus alles was super geregeld.

Op moment van schrijven rijden we naar huis.

We hebben het over ons afdrijf avontuur. Zoals eigenlijk gebruikelijk bij mijn zus relativeert ze altijd. Dus we gaan naar Echternach want Jeroen wilde wat kopen. Die ging natuurlijk niet mee het water op en Martin moest ons ophalen, de rest ging allemaal mee! Irene stelde voor om via de rivier te gaan. Is maar anderhalf tot twee uurtjes vanaf Bollendorf zegt ze. Nou gezellig en hartstikke leuk. Demi en Ed brachten er vast een auto naartoe zodat we ook vervoer terug hadden. Wij gingen even zwemmen want het was echt ontzettend warm dus de rivier optie was echt een goed idee. Maar.... zuslief had zich behoorlijk vergist in de tijd want iedereen zei dat het wel minstens 4 uur was als je met de kano ging. Wij gingen met een kano, twee soort van opblaas kano’s waar je op zit ipv in, een Pelikaan, twee luchtbedden en twee luchtbanden én twee hondjes. HILARISCH!

We hebben echt zo ontzettend gelachen onderweg! Echt een top dag waarbij de een na de ander van de band afvaers geduwd of van het luchtbed viel en er niet meer op kwam. Stroom versnellingen en hele stukken waar je niet vooruit kwam. Na uren klooien merkten we wel dat er wat meer gekibbeld ging worden en gekukkig stonden Martin en Jeroen vlak voor Echternach langs het water en zijn we daar uitgestapt. Anders was het nóg een uur drijven minstens! Uiteindelijk hebben we vijf uur op het water doorgebracht.

Verder hou ik helemaal niet van glijbanen. Er zijn we daar drie, hoe vreselijk! Doodeng.

Eenmaal heerlijk in het water werd ik door allemaal gedwongen van de glijbanen te gaan, allemaal! Ik kon geen kant op wamt iedereen had me vast. Etters! Enfin, mijn glijbaan diploma gehaald hoor.

Heerlijke late avonden voor het huisje bij Irene en Martin gezeten, om smorgens om half acht gewekt te worden door de bakker. We hebben heerlijke en gezellig week gehad! Na vier weken rijden we nu een kleine honderd km voor huis.

Veel plannen bedacht voor het nieuwe jaar. Overtuigd van het feit dat we door moeten met het leven zonder Wendy maar dat we wel meer vrije tijd willen. We hebben nagedacht en stappen gezet, of nee, die willen we gaan zetten. We hebben plannen gemaakt en die willen we concreet gaan maken. Leven is niet alleen werken en vakanties. We willen beginnen om meer tijd te gaan maken voor vrienden die ons zo ontzettend gesteund hebben. Ook Wendy’s vriendinnen willen we minstens een keer per jaar zien om samen gewoon een Wendy-dag te hebben. Gewoon ook omdat zij met zn allen haar zo gelukkig hebben gemaakt in Australië.

Verder ben ik er nog steeds niet uit of ik naar Pardoo wil, wel weet ik nu zeker dat ik niet al haar as weg wil doen. Ik heb haar nu nog bjj me, beetje, zo voelt het.

Enfin, laat ik deze blog niet afsluiten met tranen.

Goed nieuws is ook dat ik op werk weer diensten wil gaan doen. Gewoon lekker meedoen met de meiden van werk en gevoel te hebben dat ik ook weer mee tel.

Bijna thuis, mijn grote lieve neef Jeroen afzetten in Soest en Demi belt net dat ze al bijna thuis is. De topper heeft weer super gereden!!

Bedankt voor het lezen en de lieve reacties.